Miejski portal informacyjny:
Zielona Góra, Babimost, Bojadła, Czerwieńsk, Kargowa

Kilka lat temu mieszkańcy zauważyli piękno ukryte w zaułkach zielonogórskiej ulicy Fabrycznej. Dzięki ich staraniom i pracy, a także przychylności władz, udało się przywrócić dawny blask kilku miejscom.
Zaczęło się od zaułka, gdzie stoją kamienice opatrzone numerem trzynaście. Pierwsza była galeria sztuki pod nazwą „Stara Fabryka Marii Idzikowskiej" (budynek z prawej strony), znana z wernisaży wystaw, którym towarzyszą wydarzenia muzyczne.

Rok temu przyszedł czas na budynki w głębi (z prawej strony). Podczas otwarcia miejsce nazwano Zaułkiem Artystów „Krzywy Komin". Pod tą nazwą kryje się nowe centrum kultury będące miejscem spotkań i integracji zielonogórskich środowisk twórczych. Miasto udostępniło tam pracownie artystom sztuk wszelakich. Piwnice zaś zajęli lokalni winiarze, parający się sztuką nasadzania i hodowli winorośli oraz produkcji win.

Rewitalizacji doczekał się kolejny kompleks. Są to cztery budynki, z których jeden ma numer siedemnaście. Ów budynek przestał „straszyć", bo został wyremontowany i teraz nową szatą przyciąga wzrok przechodzących obok. Remont finansowo wsparły władze Miasta Zielona Góra (dotacje celowe na prace konserwatorskie, restauratorskie i roboty budowlane przy zabytkach).

Dawniej w tym miejscu był zespół fabryk włókienniczych, składający się z zakładu produkującego sukna, tkalni i hal. Powstał on w kwartale zamkniętym obecnymi ulicami: Fabryczną, Ogrodową i Przemysłową. Założycielem był Gustav Jancke (1845-1912), pochodzący z Pomorza kupiec, który zdobywał doświadczenie w zakresie produkcji sukna w Anglii. Przyjechał do naszego miasta w 1873 roku i uruchomił fabrykę włókienniczą, którą rozbudowywano i modernizowano do lat dwudziestych XX wieku. Podczas I wojny światowej realizowano w niej zamówienia wojskowe na tkaniny ubraniowe i koce, a po zakończeniu wojny zakład produkował tkaniny dla największych odbiorców konfekcji w Berlinie, Wrocławiu i Szczecinie.

Obecnie cztery budynki usytuowane są po obu stronach ulicy Fabrycznej. Ten z numerem 17 został wzniesiony w 1873 roku, jako trójkondygnacyjna bryła nakryta dwuspadowym dachem. Elewacja zakomponowana była symetrycznie z detalem architektonicznym w postaci gzymsów, boniowania (dekoracyjnego opracowania krawędzi), opasek i pilastrów (ustawionych przy ścianie płaskich filarów). Pierwotnie budynek pełnił funkcję magazynu.

Podczas remontu elewacji zakończonego w grudniu 2012 roku wykonano izolację ścian, oczyszczono, uzupełniono tynki i detal architektoniczny oraz założono warstwę malarską, dzięki czemu elewacje odzyskały dawny plastyczny blask. Kolorystyka ścian utrzymana została w ciepłych tonacjach. Wymieniono również stolarkę okienną na nową, stylizowaną na poprzedniej - historycznej. W efekcie budynek odzyskał utracone walory estetyczne.